10 interesujących faktów na temat Ostatniej Wieczerzy Leonarda da Vinci

Tradycyjne freski polegają na malowaniu na mokrym tynku w celu uzyskania silnego połączenia z murem. Ale Leonardo da Vinci, zawsze eksperymentator, spróbował czegoś innego. Nakładał temperę (farbę wykonaną z pigmentów zmieszanych z żółtkiem jaja) na suchą powierzchnię tynku. Dodatkowo przygotował mury specjalnym preparatem ułatwiającym przyleganie farby. Praca na suchej powierzchni pozwoliła da Vinci nie spieszyć się, dodawać skomplikowane detale i wprowadzać zmiany w obrazie na bieżąco. Jest to widoczne w niesamowitych szczegółach i realistycznych postaciach w Ostatnia Wieczerza. Jednak to unikalne podejście doprowadziło do powolnego rozpadu obrazu wraz z upływem czasu.

Ostatnia Wieczerza jest nie tylko oszałamiająca ze względu na swój temat - to także doskonały przykład perspektywy jednopunktowej. Sposób, w jaki Leonardo da Vinci bawił się symetrią i kątami, nadaje obrazowi niemal senną głębię. A oto najciekawsza część: aby uzyskać idealną perspektywę, da Vinci wbijał gwoździe w mury i używał sznurków do wyznaczania kątów.

Oto zabawny fakt! Istnieją trzy kopie Ostatniej Wieczerzy, które prawdopodobnie zostały wykonane przez uczniów Leonarda da Vinci. Giampietrino, kopia jednego z jego uczniów w londyńskiej Royal Academy of Arts, pomógł nawet odrestaurować oryginał po tym, jak łuszczył się i niszczał, ponieważ został namalowany temperą i olejem na suchym murze. Możesz również znaleźć kopie Cesare da Sesto w kościele w Szwajcarii i Andrea Solari w muzeum w Belgii.

Wyobraź to sobie: Obraz "Wieczerza Pańska", już nieco zniszczony, musiał przejść kolejną próbę w czasach świetności Napoleona. Kiedy jego wojska najechały Mediolan w XVIII wieku, zamienili pokoje, w których się znajdował, w stajnię! Wyobraź sobie ten biedny obraz, znoszący jeszcze więcej zniszczeń pośród tego całego siana i końskich kopyt. To scena jak z dramatu o historii sztuki!

Podczas burzliwej ery II wojny światowej, The Last Supper napotkał na ogromną próbę. Bomba zniszczyła dach i fragment murów refektarza, w którym znajdowało się arcydzieło Leonarda da Vinci. Pomimo otaczających go zniszczeń, cudem obraz przetrwał. Jego przetrwanie jest dowodem na jego odporność, przetrwanie kolejnej burzy przeciwności losu i wyjście z niej bez szwanku.

Zagłębmy się w fascynujący rozdział historii sztuki. W 1652 roku trwały renowacje w klasztorze Santa Maria delle Grazie, w którym znajduje się Ostatnia Wieczerza obraz. Niefortunnym zbiegiem okoliczności, podczas tych renowacji podjęto decyzję o utworzeniu nowego wejścia, w wyniku czego część obrazu została nieodwracalnie uszkodzona. Niestety, dotyczyło to dolnej, centralnej części dzieła, wpływając na przedstawienie stóp Jezusa.

Historyk sztuki Michael Ladwein twierdzi, że obraz jest subtelnym ukłonem w stronę jego patrona, Ludovico Sforzy, księcia Mediolanu. Ludovico był człowiekiem renesansu, wspierającym sztukę i naukę w Mediolanie. Pomimo jego wkładu w kulturę, jego reputacja ucierpiała z powodu kampanii wojskowych i pewnych postrzeganych niedociągnięć w czasie wewnętrznych konfliktów. Obraz kryje w sobie tajemniczą opowieść o władzy, prestiżu i złożoności mecenatu w renesansowych Włoszech.

Ostatnia Wieczerza stała się podstawą popkultury, pojawiając się w spektaklach telewizyjnych, takich jak Simpsonowie i South Park, gdzie jest wykorzystywana w celach komediowych i satyrycznych. Nawet dramaty takie jak The Sopranos i seriale science-fiction takie jak Battlestar Galactica zawierają motywy zdrady i wiary. Sitcomy takie jak That '70s Show żartobliwie nawiązują do niego, podczas gdy filmy akcji takie jak The Expendables 2 subtelnie przywołują jego obraz.

Obraz wiele przeszedł i ma historię nadużyć. Armia francuska rzucała kamieniami i wydrapała Apostołom oczy. Konserwatorzy pomylili go z freskiem, powodując kolejne uszkodzenia. Został tak bardzo poprawiony, że praca artysty jest ledwo widoczna. Wciąż jednak jest to oszałamiający widok.