Bekijk 'Het laatste avondmaal | Da Vinci's originele schilderij van een beroemde Bijbelse scène

Leonardo da Vinci's Het Laatste Avondmaal, ook bekend als Il Cenacolo, legt de diepgaande scène uit het Nieuwe Testament vast, waarin Jezus Christus zijn laatste maaltijd deelt met zijn 12 apostelen, een aangrijpend moment voor zijn kruisiging.

Op dit cruciale moment onthult Jezus dat een van zijn naaste volgelingen hem zal verraden, wat heftige emoties losmaakt onder de apostelen. Leonardo da Vinci's schilderij legt hun schok en verwarring levendig vast terwijl ze worstelen met deze openbaring en voegt zo diepte toe aan het verhaal van het Laatste Avondmaal. Een van hen vraagt zelfs ongelovig: "Ben ik het, mijn Heer?".

In tegenstelling tot traditionele voorstellingen die Jezus afbeelden met een aureool om zijn goddelijkheid te benadrukken, wijkt Leonardo da Vinci's benadering in Het Laatste Avondmaal af door gebruik te maken van perspectief en symmetrie. Met deze artistieke technieken vestigt da Vinci de aandacht op de centrale figuur, Jezus, zonder de conventionele stralenkrans. Deze opzettelijke weglating onderstreept de menselijkheid van Jezus en erkent tegelijkertijd zijn goddelijke betekenis.

Tijdens de Renaissance werd er veel met fresco's geschilderd, maar Da Vinci gebruikte voor dit meesterwerk een unieke techniek. In tegenstelling tot traditionele fresco's die op nat pleisterwerk werden geschilderd, gebruikte hij tempera op gesso, pek en mastiek, wat meer flexibiliteit en tijd bood voor nauwgezette details. De onconventionele methode zorgde er echter binnen een paar jaar voor dat de verf afbladderde door slechte pigmenthechting aan de muur.

In Het Laatste Avondmaal kunst helpt perspectief om het schilderij echt te laten aanvoelen. De lijnen en posities van de dingen trekken je ogen naar Jezus in het midden, waardoor hij opvalt. Dit maakt de scène belangrijk en geeft je het gevoel dat je bij de personages bent.

Leonardo da Vinci gebruikte clair-obscur, een methode om licht en schaduw met elkaar te laten contrasteren, om diepte en realisme aan de figuren toe te voegen. Licht valt op de gezichten van de apostelen en onthult hun emoties, terwijl schaduwen drama en mysterie in het schilderij creëren.

De opstelling van de apostelen heeft veel discussie losgemaakt onder kunsthistorici. Leonardo da Vinci's portret toont de discipelen van Christus georganiseerd in groepen van drie, een compositie vol symbolische betekenis. Deze groepering weerspiegelt de leer van de Heilige Drie-eenheid, een centraal principe van het christelijk geloof, waarin Vader, Zoon en Heilige Geest in goddelijke harmonie verenigd zijn.

Woede suddert in Matthew, zijn wilde, zwaaiende handen en gespannen houding verraden een sudderende frustratie. Zijn vurige toewijding aan zijn zaak wakkert de vlammen van verontwaardiging aan, zijn rechtschapen woede brandt fel tegen waargenomen onrechtvaardigheden, of die nu werelds of spiritueel zijn.

Andrew's gezicht is geschokt en zijn handen zijn in de lucht, alsof hij worstelt om de ernst van deze gedenkwaardige gebeurtenis te bevatten. De onverwachte onthullingen en gebeurtenissen die zich ontvouwen laten hem verbijsterd achter, gevangen in een wervelwind van ongeloof en onzekerheid, zijn wereld tijdelijk omvergeworpen door de onthullingen die voor hem liggen.

Te midden van alle gevoelens zit Jezus rustig, zijn vredige blik en ontspannen manier van doen zorgen ervoor dat iedereen om hem heen zich veilig en zeker voelt. Zijn aanwezigheid is als een vaste rots in een woeste zee, die troost en kracht geeft aan zijn volgelingen in hun zorgen en verwarring. Hij straalt als een licht van standvastig geloof en hemelse vrede te midden van alle menselijke strijd en emoties.

Angst grijpt de harten van James Major en Philip terwijl ze in verbijsterde stilte zitten en zich tot Jezus wenden voor meer duidelijkheid. Het verdriet dat je de openbaring van Christus niet ten volle kunt begrijpen is hier ook duidelijk zichtbaar.